بدن و حواس در رسانه های نوین هنری نگاهی از منظر پدیدارشناسی موریس مرلو - پونتی

سده ها آثار هنری در درون حوزه هایی متعین و مشخص همچون نقاشی و مجسمه تقسیم بندی می شدند، و هر یک از این حوزه ها به عنوان رسانه ای خاص قلمرو خود را معین می کردند. اما، از دهه 1960م به بعد با کم رنگ شدن مرز هنر و ناهنر، و همچنین با قوّت گرفتن احتمال در نظر گرفته شدن ابژۀ هنری همچون ابژه ای روزمره، قلمرو رسانه ها دچار دگرگونی شد. در این دوران، خاستگاه «ابژه هنری/ روزمره» نه در خود ابژه بلکه در تجربه افراد جستجو می شود. بنابراین ابژه با تجربه شدن در گستره ای ادراکی می تواند ادراک زیباییشناختی را ممکن کند. با پرُرنگ شدن نقش ادراک و تجربه در هنر پست مدرن، آراء پدیدارشناس فرانسوی موریس مرلو پونتی در این حوزه امکاناتی را در بطن بررسی رسانه های نوین هنری می گشاید. از میان آراء وی، در این مقاله به بررسی نقش هم پیوندی حواس و بدن در ادراک و ارتباط آن ها با رسانه هنری نوین پرداخته شده است.